روش حفظ رکتوم برای بسیاری از بیماران پس از درمان نئوادجوانت مناسب است

نوشته مونیکا جی اسمیت

بر اساس تحقیقات جدید، ا،ر بیماران مبتلا به سرطان رکتوم که پاسخ کامل بالینی (cCR) دارند و بسیاری از بیمار، که پس از درمان نئوادجوانت به یک پاسخ بالینی اصلی (mCR) دست می یابند، ممکن است کاندیدای من،ی برای مدیریت رکتوم محافظ باشند.

تحقیقات قبلی از استفاده از ساعت و انتظار و برداشتن موضعی در این بیماران حمایت کرده است. گایا اسپولفراتو، MD، انکولوژیست جراحی در دانشگاه پادووا در ایتالیا، گفت: اما این مطالعات توسط عواملی مانند حجم نمونه کوچک، مرکز واحد و تنوع روش مورد استفاده برای انجام این مطالعات محدود شد.

در جلسه مجازی 2020 Society of Surgical Oncology، دکتر Spolferrato نتایج اولیه reSARCh (رویکرد حفظ رکتوم پس از رادیوتراپی قبل از عمل و/یا شیمی درم، در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم)، اولین کارآزمایی مشاهده ای چند مرکزی آینده نگر برای بررسی… رویکرد حفظ پس از پرتودرم، و/یا شیمی درم، قبل از عمل.

ارائه دکتر اسپولفراتو پیامدهای کوتاه مدتی را در 176 بیمار بزرگسالی که بین سال‌های 2016 تا 2019 مبتلا به آدنوکارسینوما در 12 سانتی‌متری لبه مقعدی ثبت‌نام ،د و به cCR یا mCR رسیدند، گزارش کرد. به بیمار، که به cCR دست یافتند، گزینه تماشا و صبر یا برداشتن موضعی ارائه شد. به ،، که به mCR دست یافتند، برداشت موضعی ارائه شد. 20 بیمار که به cCR یا mCR دست نیافتند برای برداشتن مزورکتال کامل (TME) ارجاع داده شدند.

قبل از درمان نئوادجوانت، ا،ر بیماران بیماری T3 داشتند که بیماری گره مثبت است. پس از درمان نئوادجوانت، ا،ریت به بیماری گره منفی T0-T1 مبتلا شدند. از بین افرادی که به cCR دست یافتند، 57 نفر (62%) ساعت و انتظار را انتخاب ،د و 34 نفر (37%) ا،یزیون موضعی را انتخاب ،د. در گروهی که mCR به دست آوردند، 63 نفر (97%) تحت رز،یون موضعی قرار گرفتند و دو نفر (3%) تماشا ،د و منتظر ماندند. در بین 107 بیمار که تحت رز،یون موضعی قرار گرفتند، میانگین فاصله بین رادیوتراپی و جراحی 15 هفته بود.

دکتر Spolferrato گفت: “ا،ر بیماران هیچ عارضه ای نداشتند و آنهایی که عوارض داشتند عمدتاً عوارض درجه 1 یا 2 داشتند.” TME در 30 بیمار (28%) مورد نیاز بود که عمدتاً به دلیل بیماری درجه T2 یا بالاتر بود.

در یک پیگیری 15 هفته ای، 14 نفر از 66 بیمار در حال تماشا و منتظر رشد مجدد تومور را مشاهده ،د. تقریباً همه این بیماران درمان TME را ادامه دادند. به طور کلی، 28 (16٪) بیمار تحت TME قرار گرفتند: 16 در گروه برداشت موضعی و 12 در گروه تماشا و انتظار.

میزان کلی حفظ اندام در 13.5 ماه 85٪ بود (83.5٪ در گروه برداشتن موضعی و 88٪ در گروه مراقب و منتظر). در مقابل، میزان قطعی استومی پایین بود: 9٪ در گروه برداشتن موضعی و 2٪ در گروه تماشا و انتظار.

نتایج اولیه کارآزمایی reSARCH امیدوارکننده است، با این حال، برای تعریف بهتر نتایج بلندمدت و یافتن یک تعریف موثر از پاسخ بالینی با توانایی پیش‌بینی پاسخ پاتولوژیک، به مطالعات بیشتری نیاز است.

او اذعان داشت که محدودیت اصلی مطالعه ناتو، آن در تعیین پیامدهای انکولوژیک رویکرد حفظ رکتوم است. زم، که مطالعه به میانگین پیگیری دو ساله برسد، ارزیابی خواهد شد.

دکتر Spolferrato گفت: «در این مدت، ما در حال ایجاد یک ثبت ملی از بیمار، هستیم که تحت روش‌های حفظ رکتوم در ایتالیا هستند.