امتیاز خطر به انتخاب بیمار برای برداشتن متاستازهای سارکوم ریه کمک می کند

نوشته مونیکا جی اسمیت

بر اساس ویژگی های قبل از عمل، یک امتیاز خطر جدید که بیماران مبتلا به متاستازهای ریوی را طبقه بندی می کند، ممکن است به شناسایی افرادی که در معرض بالاترین خطر هستند و ممکن است از درمان های چندوجهی بهره مند شوند، کمک کند.

برداشتن متاستازهای ریه برای اولین بار در دهه 1970 توصیف شد، که با بهبود بقای کلی (OS) در بیماران مبتلا به متاستازهای ریه سارکوم همراه است و استاندارد مراقبت برای این بیماران باقی می ماند. راشل ام. لی، پزشک متخصص جراحی عمومی در دانشگاه اموری در آتلانتا، گفت: اما منطقی است که برخی از بیماران ممکن است بیشتر از سایرین از درمان چندوجهی بهره ببرند.

دکتر لی و مربی او کن کاردونا، MD، در حین ارائه تحقیقات خود در نشست مجازی 2020 Society of Surgical Oncology، خاطرنشان ،د که بسیاری از مطالعات عوامل مؤثر بر OS را در بیماران مبتلا به متاستاز ریه شناسایی کرده اند، اما تأثیر و تأثیر نسبی این عوامل را شناسایی کرده اند. ناشناخته است.

“هدف ما شناسایی عوامل پیش آگهی مرتبط با OS در بیماران تحت رز،یون متاستازهای ریه سارکوم و ایجاد یک امتیاز خطر برای طبقه بندی بیمار، بود که برای برداشتن متاستازهای ریه و درمان چندوجهی در نظر گرفته می شوند.”

برای انجام این کار، آنها اطلاعات پایگاه داده مش، سارکوم آمریکایی را در مورد 352 بیمار که معیارهای ورود آنها را برآورده می ،د، بررسی ،د. ا،ریت، 270 بیمار، تومورهای اولیه در تنه / اندام، و 49 (15٪) تومورهای خلفی صفاقی داشتند.

دکتر لی گفت: در تجزیه و تحلیل تک متغیره، سن 55 سال یا بیشتر، محل تومور اولیه در خلف صفاق، برداشتن R1 تومور اولیه، درجه تومور بالا و ضایعات متعدد ریه با سیستم عامل پایین‌تر مرتبط بود.

در تجزیه و تحلیل چند متغیره، همه عوامل به جز درجه تومور بالا با کاهش سیستم عامل همراه بودند.

از آنجایی که نسبت‌های ریسک اساساً معادل بودند، ما این عوامل را به طور مساوی وزن کردیم و هر یک امتیاز را به آن اختصاص دادیم و یک امتیاز ریسک آسان برای مح،ه از 0 تا 4 ایجاد کردیم.

بیماران با نمره خطر 0 دارای سیستم عامل پنج ساله تقریباً 60٪ هستند. این درصد با امتیاز ریسک 1، 17 درصد با امتیاز ریسک 2، 9.8 درصد با امتیاز ریسک 3 به 48 درصد و با امتیاز ریسک 4 به 0 درصد کاهش می یابد.

ما گروه‌های مشابه را با هم ،یب کردیم تا گروه‌های پرخطر و کم خطر را تشکیل دهیم. لی گفت.

یکی از محدودیت‌های مطالعه، تعداد کم بیماران، به محققان اجازه نمی‌دهد تا امتیاز ریسک را به صورت داخلی تأیید کنند. دکتر لی اشاره کرد که اعتبار سنجی خارجی با یک گروه بزرگتر برای اجرای امتیازدهی ریسک در عمل بالینی ضروری است.

اما ما امیدواریم که این روند رضایت آگاهانه را بهبود بخشد و توجه به درمان چندوجهی را برای بهبود نتایج برای بیماران ما در گروه پرخطر راهنمایی کند.