ممکن است جراحان مجبور به انتخاب نباشند

نوشته چیس دویل

تصمیم برای نجات یک اندام تغییر شکل یافته یا قطع عضو، مملو از پیچیدگی است، زیرا جراحان تلاش می کنند نتایج عملکردی، کیفیت زندگی، و خطر عوارض و مرگ و میر را متعادل کنند. با این حال، نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این تصمیم ممکن است روی خطر مرگ بیمار تأثیری نداشته باشد.

در نشست مجازی سالانه 2020 انجمن آمریکا برای جراحی تروما، دکتر بورک تیلمن، داده‌هایی را به اشتراک گذاشت که نشان می‌دهد هیچ تفاوتی در مرگ و میر بین بیمار، که تحت قطع عضو اولیه قرار گرفته‌اند و افرادی که با هدف نجات اندام تحت درمان قرار گرفته‌اند، وجود ندارد (چکیده 30). قطع عضو زودهنگام همچنین با مدت کوتاهتر بستری در بیمارستان و عوارض کمتر همراه بود، که بر اهمیت ورودی بیمار به برنامه درم، تاکید می کند.

دکتر تیلمن، از مرکز علوم بهداشتی Sunnybrook در تورنتو، گفت: “پزشکان نگران هستند که بیماران خود را در تلاش برای نجات اندام قرار دهند، اگر نتیجه طول، مدت آنها تغییر نکند، یا بدتر از آن، اگر خطر مرگ آنها افزایش یابد.” . پس از تعدیل عوامل مخدوش کننده، دیدن اینکه هیچ تفاوتی در مرگ و میر داخل بیمارست، در میان بیمار، که تحت قطع عضو اولیه قرار گرفتند، در این مطالعه اطمینان بخش بود.

در این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر، دکتر تیلمن و همکارانش از داده‌های برنامه بهبود کیفیت تروما در کالج جراحان آمریکا استفاده ،د و بیماران بزرگسالی را که با آسیب تغییر شکل اندام تحت، مراجعه کرده بودند و در مرکز ترومای سطح I بین سال‌های 2012 تا 2017 تحت درمان قرار گرفتند، شامل شدند. . محققان مرگ و میر را بین بیمار، که تحت قطع عضو اولیه قرار گرفتند، به ،وان مواردی که در عرض 24 ساعت پس از مراجعه رخ داده بودند، و ،، که به قصد نجات اندام تحت درمان قرار گرفتند، مقایسه ،د. پیامدهای ثانویه شامل طول مدت بستری در بیمارستان، سپسیس شدید، آسیب حاد کلیه، و زخم های پوستی بود. تجزیه و تحلیل متغیرهای ابزاری برای تنظیم برای مخدوش بالقوه بین ویژگی های بیمار و آسیب استفاده شد.

تصویر

محققان 4987 بیمار مبتلا به ناهنجاری اندام را در 209 مرکز شناسایی ،د و 848 (17٪) تحت قطع عضو اولیه قرار گرفتند. پس از کنترل مخدوش، هیچ ارتباطی بین قطع عضو اولیه و کاهش مرگ و میر وجود نداشت.

اگرچه هیچ تفاوتی در میزان مرگ و میر مشاهده نشد، اما دکتر تیلمن، که گزارش داد درمان نجات اندام با بستری طول،‌تر در بیمارستان و افزایش خطر زخم‌های شکمی و عفونت‌های شدید مرتبط است، گفت: سپسیس وی خاطرنشان کرد که تلاش‌ها برای نجات اندام باید به بیمار، محدود شود که احتمال نتایج عملکردی خوبی دارند، به‌ویژه با توجه به پیشرفت‌های اخیر در پروتز و توانبخشی تنه.

تصویر

به گفته دکتر تیلمن، محدودیت اصلی این مطالعه فقدان داده‌های پیامد بلندمدت بود. ما قادر به تعیین تأثیر استراتژی اولیه درمان بر بستری مجدد در بیمارستان یا سایر پیامدهای مهمی که بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر می گذارد، نیستیم.»

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/In-the-News/Article/11-20/Life-or-Limb-Surgeons-May-Not-Have-To-C،ose-After-All/61122

چرا افزایش تنوع در اقامت چیز خوبی برای تخصص ماست

نوشته شده توسط جرمی لیپمن، MD

فراخوان افزایش تنوع در برنامه های دستیاری جراحی عمومی در ایالات متحده در پلتفرم های رسانه های اجتماعی و مجلات دانشگاهی ما فراگیر شده است. با این حال، زمان آن فراتر از اتاق‌های اکو و سیگنال‌های فضیلت است تا تغییرات اساسی در نحوه استخدام و آموزش جراحان ایجاد کنیم. ترویج ناهمگونی دستیاران جراحی تنها یکی از گام‌های ضروری برای ترمیم به اصطلاح «خط لوله نشتی» است که منجر به ایجاد رهبران در جامعه جراحی می‌شود. با این حال، این گامی است که در حال حاضر فرصتی برای اقدام موثر وجود دارد.

یک نیروی کار ناهمگن خلاق تر، باهوش تر و مولدتر است و تأثیر تعصبات ضمنی کاهش می یابد (Lyons S. فوربس. 9 سپتامبر 2019. https://bit.ly/3o4BUED). تنوع در تیم پزشکان کیفیت مراقبت را بهبود می بخشد، رضایت بیمار را افزایش می دهد، مراقبت از جمعیت محروم را افزایش می دهد و انطباق بیمار با برنامه های درم، را بهبود می بخشد.J Natl Med Asst 2019؛ 111[6]: 665-673). در حالی که افزودن ارائه دهندگان با هر سابقه و تجربه ای ارزش دارد، تغییر به سمت استخدام ،نان مجازی و تغییرات آتی در گزارش های آزمایش مجوز پزشکی ایالات متحده (USMLE) مک،سم های ویژه و قابل اجرا را برای بهبود تعادل بین اقلیت های کم نمایندگی و ،ن در جراحی فراهم می کند. .

تنوع برنامه های دستیاری جراحی عمومی در ایالات متحده منع، کننده مجموعه متقاضیان یا جوامعی نیست که این مؤسسات به آنها خدمت می کنند. به همین دلیل است که اصطلاح «عدم نمایندگی در جراحی» من، است و تعریفی که توسط انجمن کالج‌های پزشکی آمریکا (AAMC) استفاده می‌شود. با ارزیابی نژاد یا قومیت خودشناس متقاضیان برنامه های جراحی عمومی، ژرمن و همکاران دریافتند که 12% اسپ،ایی/لاتینی، 9% سیاه پوست/آفریقایی آمریکایی و 1% بومیان آمریکایی هستند.جی ام کول سرگ 2020؛ 231[1]: 54-58). طبق آمار اداره سرشماری، جمعیت ایالات متحده 18٪ اسپ،ایی / لاتین، 13٪ سیاه پوست / آفریقایی آمریکایی و 1٪ بومی آمریکایی، با 50.8٪ زن ،ن زده می شود. بر اساس گزارش AAMC، 50.5 درصد از دانشجویان پزشکی را ،ن تشکیل می دهند، اما ،ن تنها 36.9 درصد از برنامه های آموزشی جراحی عمومی را تشکیل می دهند.

تصویر

برخی ممکن است استدلال کنند که خارج از کنترل برنامه اقامتی است که آنها مربیگری می کنند، زیرا مکمل در نهایت به نتیجه مسابقه بستگی دارد. با این حال، برنامه ها باید استخدام های متنوع را در اولویت قرار دهند. شورای اعتباربخشی برای تحصیلات تکمیلی پزشکی این را به رسمیت می شناسد و تعهدی را برای موسسات و برنامه ها برای جذب و حفظ نیروی کار متنوع و فراگیر در ا،امات برنامه مش، خود گنجانده است. اگر لیست رتبه بندی تنوع مورد نظر در برنامه را منع، نکند، هرگز به آن دست نخواهد یافت.

مجموعه ای قوی از استراتژی ها برای افزایش جذب، حفظ و ارتقای افراد کم نمایندگی در جراحی توسط کمیته انجمن مدیران برنامه در مورد مدیران برنامه در جراحی، تنوع و شمول ایجاد شده است و به صورت رایگان در آدرس زیر در دسترس است: https:// bit.ly/ 2J52GMX

این یک منبع غنی و بسیار خوب طراحی شده است که باید توسط همه برنامه های اقامت استفاده شود.

استخدام برای یک برنامه اقامتی متنوع باید قبل از انتخاب مصاحبه آغاز شود. باید تلاش‌های عمدی برای تشویق برنامه‌های کاربردی از جانب افرادی که در جراحی حضور ندارند، انجام شود. این اظهارات باید شامل بی،ه های روشنی در رابطه با ارزشی باشد که برنامه و سازمان برای تنوع قائل است و همچنین ساختار فعلی برای حمایت از ،، که در آنجا آموزش می بینند. برنامه‌ها همچنین باید ارتباط بین متقاضیان کم‌نماینده، کارآموزان فعلی و اساتید را تسهیل کنند تا بتوان ترس‌ها را از بین برد و انتظارات واقعی را ایجاد کرد. بسیاری از سازمان ها به طور خاص برای حمایت از گروه های مختلف کارآموز وجود دارند، مانند انجمن ملی پزشکی دانشجویی، انجمن ملی پزشکی اسپ،ا، انجمن جراحان، انجمن جراحان دانشگاهی سیاه پوست و بسیاری دیگر. اطلاعات مربوط به برنامه ها ممکن است از طریق این کانال ها در اختیار متقاضیان قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که دانشجویان تشویق به درخواست می شوند. برای هزینه‌های اسمی، برنامه‌ها می‌توانند کمک هزینه‌هایی را برای حمایت از دانش‌آموزان کم‌نماینده برای ،وج از دوره‌های چرخشی یا بازدید از برنامه‌هایی ارائه کنند که در غیر این صورت بار مالی بر روی متقاضی مانع از این قرار گرفتن می‌شود.

یک رویکرد جامع برای بررسی یک برنامه ضروری است. در جلسه اخیر AAMC، از روسای دانشکده های پزشکی پرسیده شد که چرا مدیران برنامه از امتیاز سه رقمی USMLE در بررسی برنامه ها استفاده می کنند. بزرگ‌ترین حباب‌ها در ابر کلمه‌ای که توسط روسای دانشگاه ایجاد شد، کلمات «تنبل» و «،» را احاطه کرده است. مدیران برنامه باید از تعداد نمرات مرحله 1 USMLE فراتر بروند که با امتحاناتی که در سال 2022 برگزار می شود. روان‌سنجی‌ها در هیئت ملی ممتحنین پزشکی نشان داده‌اند که آزمون‌دهندگ، که بومی آمریکایی، ،یسی‌زبان، سفیدپوست یا مرد میانسال نیستند، احتمال بیشتری دارد که در USMLE امتیاز کمتری ،ب کنند.آکادمی پزشکی 2019؛ 94[3]: 364-370). اگرچه این تفاوت حداقل تا حدی به نمرات پایین تر و نمرات MCAT نسبت به خود آزمون نسبت داده می شود، این یافته نشان می دهد که استفاده از یک نمره سه رقمی به طور موثر تنوع را از است، استخدام فیلتر می کند.

پذیرش در انجمن افتخاری آلفا امگا آلفا (AOA) به ،وان یک دانشجوی پزشکی احتمال تطابق بیشتری با تخصص مورد نظر متقاضی را می دهد. این بیشتر در برنامه های جراحی مشهود است. حتی با در نظر گرفتن متغیرهای آموزشی، رهبری و سایر متغیرهای تحصیلی، مشخص شد که دانش آموزان سفیدپوست شش برابر بیشتر از دانش آموزان سیاه پوست در AOA پذیرفته می شوند.Gamma Intern Med 2017؛ 177[5]: 659-665).

بررسی جامع برنامه‌ها به مجموعه داده‌های گسترده‌تری برای تعیین اینکه چه ،ی برای مصاحبه انتخاب می‌شود، متکی است. با شناسایی ارزش های اصلی که باعث موفقیت یک ،ن در یک برنامه خاص می شود، شروع می شود. با در نظر گرفتن این موضوع، بررسی‌کنندگان می‌توانند ،اصر برنامه را که با این مقادیر همسو هستند شناسایی کنند تا تعیین کنند کدام ،اصر به احتمال زیاد موفق می‌شوند. چالش این نوع بررسی، زمان اضافی مورد نیاز برای انجام یک بررسی جامع تر است. بسیاری از برنامه ها برای تعیین مجموعه ای قابل مدیریت از برنامه ها که تحت ارزیابی جامع تری قرار می گیرند، به امتیازات USMLE و AOA و سایر داده های کمی متکی هستند. با این حال، این رویکرد بسیاری از کاندیداهای واجد شرایط را حذف می کند، و این کار را به طور نامتن،ی با متقاضی، انجام می دهد که دارای نمایندگی کمتری هستند.

مک،سم من، برای ،یب یک بررسی جامع از برنامه ها بر اساس منابع موجود و ارزش های هر برنامه متفاوت است. هنگامی که ارزش های اصلی شناسایی شدند، یک جلسه آموزشی کوتاه می تواند در افزایش تعداد افراد در دسترس برای انجام بررسی برنامه موثر باشد. گنجاندن کارآموزان فعلی در این فرآیند می تواند برای آنها نیز ارزش افزوده ایجاد کند. در نتیجه، تعداد بیشتری از برنامه ها را می توان به طور کامل غربال کرد و در نتیجه تعداد کمتری از برنامه ها بدون توجه فیلتر می شوند. برخی همچنین خواستار یک نظرسنجی ویژه برنامه از متقاضیان شده‌اند، که گاهی اوقات به ،وان یک برنامه ثانویه از آن یاد می‌شود، تا اطلاعات ارزشمند برنامه‌ای را که ممکن است در برنامه استاندارد موجود نباشد، جمع‌آوری کند.گاما سرگ 2018؛ 153[5]:409-415).

تغییر در گزارش‌دهی پاس/ش،ت USMLE و اتکای فزاینده به برنامه‌های آموزشی بر روی پلت‌فرم‌های مبتنی بر وب برای ارتقای رزیدنتی‌شان فرصت‌هایی را برای افزایش تنوع در استخدام دستیاران جراحی عمومی فراهم می‌کند. اکنون زمان آن است که برنامه‌ها و سازمان‌ها فرآیندهای درخواست خود را مجدداً ارزیابی کنند و تغییراتی را با هدف بهبود عمدی ناهمگونی نیروی کار ایجاد کنند. با این حال، بهترین تلاش‌های برنامه‌های آموزشی بدون تعهد نهادی به افزایش تنوع در فرآیندهای جذب و ارتقای اعضای هیات علمی و توسعه برنامه‌هایی برای حمایت و حفظ افرادی که در جراحی در موقعیت‌های خود حضور ندارند، از بین خواهد رفت. در حال حاضر اقدام ناعادلانه به بیماران و آینده تخصص ما آسیب می رساند.


دکتر لیپمن مدیر برنامه دستیاری جراحی عمومی در کلینیک کلیولند در کلیولند است. او دانشیار جراحی در کلینیک کلیولند کالج پزشکی ،نر در دانشگاه کیس وسترن رزرو است.

ویرایشگر سریال: آجیتا اس. پرابهو، MD، استادیار جراحی، بنیاد کلینیک کلیولند، اوهایو

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/Opinion/Article/11-20/Why-Increasing-Diversity-In-Residency-Is-Good-For-Our-Specialty/61114

کاهش پیشنهادی CMS و آینده آموزش جراحی

نوشته شده توسط احمد زین الدین، MD، و Hari P. Keshava، MD

دکمه imgدکمه img

در آگوست سال جاری، مراکز خدمات مدیکر و مدیکید (CMS) یک برنامه جدید هزینه پزشک (PFS) را برای سال آینده که از ژانویه 2021 شروع می شود، پیشنهاد کرد. این برنامه جدید هزینه پزشکان از قانون بی طرفی بودجه پیروی می کند که بیشترین کاهش را در بازپرداخت جراحی در بیش از دو دهه برای افزایش بودجه برای سایر تخصص های پزشکی، از جمله خدمات سرپایی و بهداشت از راه دور. این تخفیف ها تا 6% برای چشم پزشکی را شامل می شود. 7 درصد برای جراحی عمومی، جراحی عروق و جراحی مغز و اعصاب. 8 درصد برای جراحی قفسه سینه. و 9 درصد برای جراحی قلب.

این تغییر باعث واکنش شدید «اتحاد مراقبت‌های جراحی» شد که متشکل از 12 انجمن جراحی است که بیش از 150000 جراح را نمایندگی می‌کنند و با کاهش پیشنهادی به دلیل بازپرداخت کلی کمتر به دلیل مداخلات قبلی CMS و بار مالی تحمیل‌شده توسط ویروس کرونا مخالفت ،د. این بیماری همه گیر آسیب زیادی به پزشکان جراحی وارد کرده است.

تصویر

ما به ،وان کارآموزان جراحی، استدلال دیگری را علیه پرداخت مش، پیشنهادی برای جراحی ارائه می‌کنیم: این می‌تواند آینده آموزش و آموزش جراحی را مختل کند. در طول سه تا چهار دهه گذشته، مطالعات متعددی زنگ خطر را در مورد آینده عمل جراحی در ایالات متحده به صدا درآورده است. هنگام بررسی تعداد کل جراحان عمومی در یک دوره 25 ساله (1981-2005)، محققان کاهش شدید (25.9٪) را در ایالات متحده نشان دادند.Arc Surg 2008؛ 143[4]: 345-351). بر اساس آ،ین گزارش نیروی کار انجمن کالج‌های پزشکی آمریکا (www.aamc.org)، این کاهش به همه تخصص‌های جراحی گسترش می‌یابد و انتظار می‌رود که کمبود جراح تا سال 2033 از 17100 تا 28700 نفر باشد. برع،، این کاهش با پاسخ در موقعیت های آموزشی جراحی مطابقت ندارد. بین سال‌های 1986 و 2016، همه 10 تخصص اصلی برنامه رزیدنتی ملی به جز جراحی عمومی رشد ،د. ما شاهد افزایش 602 شغلی در بخش فوریت‌های پزشکی، 242 درصدی در رشته بیهوشی و 35 درصدی در پزشکی خانواده بودیم که در مقایسه با کاهش 6 درصدی فرصت‌های شغلی جراحی عمومی در طی این 30 سال، افزایش یافت.Femme Med 2016؛ 48[10]: 763-769).

تخصص های جراحی به دلیل تمرینات سخت و طول، با سبک زندگی غیرقابل پیش بینی حتی پس از آموزش شناخته شده اند. این نه تنها باعث می شود تخصص های جراحی جذابیت کمتری نسبت به سایر تخصص ها با سبک زندگی قابل پیش بینی تر داشته باشند، بلکه فرسایش بسیار زیاد است. تا 18 درصد از کارآموزان جراحی عمومی را ، می کنند که ا،ریت آنها سبک زندگی غیرقابل کنترل را دلیل اصلی تغییر تخصص خود می دانند.گاما سرگ 2017؛ 152[3]: 265-272). بدتر از همه، کاهش بازپرداخت‌های آتی پیشنهاد شده توسط CMS همراه با قرب، ، سبک زندگی، دانشجویان بیشتری را از دنبال ، جراحی باز می‌دارد و نیاز به جراحان عمومی را تشدید می‌کند.

جدای از این موضوع اساسی، یکی دیگر از نکات مورد توجه ما به ،وان کارآموزان فعلی جراحی، تأثیر هرگونه کاهش در بازپرداخت جراحی بر آموزش و آموزش فعلی ما در اتاق عمل است. در حالی که مزایای مالی داشتن دستیاران جراحی همچنان مورد بحث است، برخی می گویند که رزیدنت ها زمان بیشتری را در اتاق عمل هزینه می کنند و به ناچار به آزمایش های بیشتری نیاز دارند، ،نان از سیستم مراقبت های بهداشتی سود زیادی می برند. دستیاران جراحی انواع مراقبت‌ها را از ICU و بخش‌ها تا اتاق عمل ارائه می‌دهند، همگی در حالی که 80 ساعت در هفته کار می‌کنند و به دانشجویان پزشکی آموزش می‌دهند. در طول همه گیری، ما شاهد تنوع پزشکان مقیم بوده ایم که گاهی مراقبت از بیمار را بالاتر از سلامت خود قرار می دهند. آنها با کمال میل به بخش‌های COVID-19، ICU COVID-19 و بخش‌های اورژانس منتقل شدند، همه در حین انجام وظایف معمول خود در انتقال موارد اورژانسی به اتاق عمل.

اگرچه ما همچنان به معلمان و مربیان جراحی خود برای ارائه فرصت های آموزشی مفید اعتماد می کنیم، اما نمی تو،م به محدودیت های مالی اجتناب ناپذیری که این پیشنهاد بر آموزش ما تحمیل می کند فکر نکنیم. آموزش جراحی در حال حاضر با محدودیت‌های زیادی مواجه است، از مواجهه محدود با روش‌های خاص تا سایر وظایف غیرجراحی که بر عهده کارآموز، است که برای زمان آموزش جراحی رقابت می‌کنند. سیستم پیشنهادی پرداخت به ازای موفقیت به این عوامل اضافه می‌کند، زیرا معلمان ما از نظر مالی با فشارهای مداوم مواجه خواهند شد و آنها را مجبور می‌کند زمان اختصاص داده شده به تدریس و تدریس را کاهش دهند. این تغییر متعاقباً به دلیل کاهش تجربیات آموزشی جراحان آینده، تأثیر قابل توجهی بر مراقبت از بیمار خواهد داشت.

در روزهای پای، دوره نظرات عمومی در مورد PFS پیشنهادی، ما صدای خود را به سازمان‌های مادر مخالف خود اضافه می‌کنیم. ما از کنگره می‌خواهیم قانون بی‌طرفی بودجه را کنار بگذارد و از آینده آموزش و عمل جراحی محافظت کند، در حالی که به افزایش غرامت شایسته برای همکاران ما در سایر تخصص‌ها ادامه می‌دهد.


دکتر زین الدین رزیدنت جراحی در بخش جراحی، بیمارستان دانشگاه هاوارد، واشنگتن دی سی است.

دکتر کشاوا استادیار جراحی بالینی و جراح قفسه سینه در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین است.

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/Opinion/Article/11-20/Proposed-CMS-Cuts-And-the-Future-of-Surgical-Education/61112

تحرک لگن با REBOA ممکن است کنترل خونریزی نجات دهنده را فراهم کند

نوشته چیس دویل

در بیماران مبتلا به ش،تگی‌های ناپایدار لگن، انسداد بالون احیاکننده آئورت (REBOA) می‌تواند یک اقدام موقت نجات بخش و پلی برای احیا و حرکت لگن باشد.

ارائه در نشست سالانه مجازی سالانه 2020 انجمن آمریکایی جراحی تروما، Clay C. Borlow، MD، عدم مرگ و میر ناشی از خونریزی حاد لگنی را در گروهی از بیماران به شدت آسیب دیده و دارای اختلال فیزیولوژیکی گزارش کرد (چکیده 4). بزرگترین مطالعه استفاده سختگیرانه و مبتنی بر پروتکل از REBOA برای یک اندیکاسیون منفرد نیز هیچ تاخیری در مداخله در بین بیماران دریافت کننده موبیلیزاسیون لگنی با REBOA کمکی نشان نداد.

دکتر بورلو، استاد جراحی در دانشکده پزشکی دانشگاه ک،ادو، گفت: «یک نگر، در مورد استفاده از REBOA این است که مداخله واقعی را به تأخیر می اندازد، اما مطالعه ما در واقع نشان داد که هیچ تأخیری در کنترل قطعی خونریزی وجود ندارد». دنور

همانطور که توسط دکتر بورلو ال اخبار جراحی عمومیموبیلیزاسیون لگن یک روش جراحی برای ش،تگی های لگن است که خونریزی و، یا استخو، را با حرکت مستقیم فضای پیش صفاقی به داخل هماتوم لگن درمان می کند. دکتر بورلو و همکارانش تحقیقات قبلی را منتشر ،د که نشان می داد میزان مرگ و میر با استفاده از موبیلیزاسیون لگن به ،وان مداخله اولیه برای خونریزی ش،تگی لگن به همان اندازه بهتر از آمبولیزاسیون آنژیوگرافی به ،وان روش اولیه است. در سال 2015، آنها REBOA را به پروتکل مدیریت ش،تگی لگن خود اضافه ،د. برای بیمار، که فشار خون سیستولیک کمتر از 80 میلی متر جیوه دارند، REBOA کمکی برای کنترل موقت خونریزی قبل از حرکت لگنی است.

تصویر

بین ژانویه 2015 و ژانویه 2019، 652 بیمار ش،تگی لگن در مرکز پزشکی سلامت دنور بستری شدند. از این تعداد، 78 بیمار متوالی تحت موبیلیزاسیون لگنی با REBOA کمکی قرار گرفتند. پس از موبیلیزاسیون لگن، 9 درصد از بیمار، که خونریزی مداوم داشتند نیز تحت آمبولیزاسیون آنژیوگرافی قرار گرفتند.

بیمار، که قبل از حرکت لگنی REBOA دریافت ،د، امتیاز خطر آسیب، فشار خون سیستولیک پایین‌تر و ضربان قلب بالاتری نسبت به افرادی داشتند که این کار را انجام ندادند. علیرغم جراحات شدید، مرگ ناشی از خونریزی ناشی از ش،تگی لگن وجود نداشت.

تصویر

دکتر بورلو گفت: «طبق تجربه ما، تحرک لگن با کمک REBOA در بیماران مبتلا به اختلال واقعاً شدید، کمترین میزان مرگ و میر را دارد که نشان داده‌ایم.» “این نشان می دهد که ،یب REBOA و حرکت لگنی کنترل خونریزی نجات دهنده را در صدمات ویرانگر فراهم می کند.”

محققان قصد دارند در مطالعات آینده بیماران را به صورت آینده نگر ارزیابی کنند، اما دکتر بورلو خاطرنشان کرد که آنها ابزار لازم برای انجام یک کارآزمایی تصادفی را ندارند.

دکتر بورلو گفت: “بیماران با فشار خون سیستولیک بسیار پایین به REBOA نیاز دارند.” “تعادل نیست که آنها را به صورت تصادفی در یک درمان متفاوت قرار دهیم. ما به نظارت بر پروتکل خود و سازگاری برای بهبود نتایج بیمار ادامه خواهیم داد.”

دکتر بورلو چندین محدودیت را برای این مطالعه تک موسسه ای تایید کرد. اگرچه پشتیب، کلی برای قرار دادن غلاف شری، در بیماران با فشار خون سیستولیک پایدار کمتر از 80 میلی‌متر جیوه وجود دارد، اما همه بیمار، که فشار خون ثبت شده دارند REBOA دریافت نکرده‌اند. دکتر بورلو گفت که قرار دادن REBOA در نهایت تصمیم فردی جراح تروما بود.

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/In-the-News/Article/11-20/Pelvic-Packing-With-REBOA-May-Provide-Lifesaving-Hemorrhage-Control/61123

چاقی با سطوح بالاتر درد مزمن و رونوشت های مواد افیونی مرتبط است

– نوشته دیوید هو،من

دو مطالعه جدید که در بهار امسال منتشر شد، چاقی را به شدت با استفاده از داروهای مخدر مرتبط می کند. در حالی که تحقیقات قبلی این دو بیماری را به هم مرتبط کرده است، طبق تحقیقات جدید، درد کمر و مفاصل ممکن است نیرویی باشد که این دو را به هم مرتبط می‌کند.

اندرو استو،، دکترای تخصصی، استادیار گروه بهداشت جه، در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون، گفت: «در حالی که اپیدمی چاقی قبلاً جدا از اپیدمی مواد افیونی تلقی می‌شد، واضح است که چنین نیست. .

دکتر استو،، که همچنین اولین نویسنده این مطالعه منتشر شده در سال 2019 است، گفت: چاقی، و مهمتر از آن، زندگی در محیطی که برای حفظ وزن سالم من، نیست، راهی برای درد مزمن و مصرف داروهای تجویزی است. مجله آمریکایی پزشکی پیشگیری (AJPM 2020؛ 58[6]: 766-775). مطالعه دیگر در منتشر شد گاما شبکه باز است (2020; 3[4]:e202012. doi: 10.1001/jamanetworkopen.2020.2012).

در AJPM در این مطالعه، محققان از داده‌های بررسی پانل هزینه‌های پزشکی برای بررسی میزان بروز مصرف طول،‌مدت مواد افیونی نسخه‌ای بر اساس وضعیت چاقی استفاده ،د.

تصویر

محققان با تجزیه و تحلیل مجموعه داده‌های بزرگسال، که مواد افیونی مصرف نمی‌،د (89629=n)، دریافتند که چاقی به شدت با استفاده طول،‌مدت از داروهای تجویزی مرتبط است. این ارتباط از 24٪ (95٪ CI، 7٪ – 44٪) در افراد دارای اضافه وزن به 158٪ (95٪ CI، 106٪ – 224٪) در افراد دارای چاقی ک، 3 (شاخص توده) افزایش یافت. [BMI]40.0-49.9 کیلوگرم بر متر2).

این تیم همچنین دریافت که حدود یک چهارم (27٪؛ 95٪ فاصله اطمینان (CI)، 19.0٪ – 34.8٪ از تمام موارد مصرف طول، مدت مواد افیونی در ایالات متحده با BMI بالاتر از حد طبیعی مرتبط است، و این سوال را ایجاد می کند که آیا طول، مدت اگر همه افراد دارای اضافه وزن و چاق وزن خود را تا حد طبیعی کاهش دهند، می توان از مصرف طول، مدت آن جلوگیری کرد.

را گاما این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که بر روی یک نمونه ملی از پرونده الکترونیک سلامت نزدیک به 566000 نفر در سنین 35 تا 64 سال انجام شده است. در ابتدا، 31.4 درصد اضافه وزن و 48.2 درصد چاق بودند.

همه آنها بین 1 ژانویه 2015 و 31 دسامبر 2017 توسط پزشکان مراقبت های اولیه در شبکه چندپرداختی athenahealth مشاهده شدند. BMI آنها در سال 2016 تعیین شد. محققان همچنین نسخه های مواد افیونی را شناسایی ،د که در طول 365 روز قبل و بعد از آن رخ داده است. آنها اندازه گیری شاخص توده بدنی بودند. در هر دو دوره 2 ساله، برای 16.6 درصد از بیماران، مواد افیونی تجویز شد.

بر اساس این گزارش، محققان ارتباطی را بین چاقی و داروهای تجویزی دریافت ،د که با BMI افزایش می یابد. بیماران دارای اضافه وزن (BMI، 25.0-29.9 کیلوگرم بر متر).2) نسبت به بیماران با وزن طبیعی 8 درصد بیشتر احتمال داشت که اوپیوئیدها تجویز شوند. چاقی I (BMI، 30-34.9 کیلوگرم بر متر).2چاقی II (شاخص توده بدنی، 35.0-39.9 کیلوگرم بر متر2و بیماران مبتلا به چاقی ک، III (BMI، 40.0-49.9 کیلوگرم بر متر).2) به ترتیب 24%، 33% و 48% احتمال بیشتری برای تجویز مواد افیونی داشتند. بیماران چاق داخل و، (BMI، 50-80 کیلوگرم بر متر2) 71 درصد احتمال بیشتری برای دریافت مواد افیونی داشتند.

ارتباط کمر درد و مفاصل

در هر دو مطالعه، تشخیص درد مش، بیمار، که مواد افیونی تجویز کرده بودند مشابه بود. در AJPM در این مطالعه، محققان درد مفاصل، کمردرد، صدمات، و درد عضل، و/یا عصبی را به ،وان شایع ترین انواع درد در میان بزرگسالان چاق با سطوح بالاتری از نسخه های مواد افیونی ذکر ،د. در گاما در این تحقیق، سه تشخیص درد – استئوآرتریت، «سایر اختلالات مفصلی» و «سایر اختلالات کمر» – شایع‌ترین موارد در میان 25 تشخیص درد بودند که نشان دهنده شیوع کلی 7 درصد بود. استئوآرتریت و سایر اختلالات مفصلی دو نشانه برای داروهای مخدر تجویزی بودند که قوی ترین ارتباط را با چاقی داشتند.

همچنین در گاما در این مطالعه، خطر نسبی تجویز مواد افیونی برای استئوآرتریت 1.90 (CI 95%، 1.77-2.05) بود، در حالی که برای سایر اختلالات مفصلی 1.63 بود. هر دو ارتباط قوی تری با چاقی نسبت به تشخیص درد داشتند.

محققان گفتند: “به نظر می رسد اختلالات مفاصل و کمر مهمترین تشخیص در توضیح افزایش مصرف نسخه های مواد افیونی در بین بیماران مبتلا به چاقی باشد.”

آندریا ال. گفت: «مهمترین نتیجه این تحقیق برای پزشکان این است که چاقی یک عامل محرک در ایجاد شرایط درد مزمن است. نیکول، MD، MA، FASA، دانشیار گروه بیهوشی در دانشگاه هاروارد است. دانشکده پزشکی دانشگاه کانزاس، در کانزاس سیتی، که در این تحقیق شرکت نداشت.

من واقعاً مجذوب تجزیه و تحلیل‌های حساسیت انجام شده در آن شدم AJPM دکتر نیکول گفت: «مقاله نشان داد که حتی در هنگام کنترل عواملی که می‌د،م بر دردهای مزمن تأثیر می‌گذارند، مانند اختلالات سلامت روان و سیگار کشیدن، ارتباط بین چاقی و نسخه‌های تریاک همچنان قوی است».

پیتر اس موافقت کرد. Staats، MD، MBA، FIPP، ABIPP، افسر ارشد پزشکی در مرکز ملی ستون فقرات و درد در بالتیمور، گفت: “این دو مقاله بسیار مهم هستند.” ما مدت‌هاست متوجه شده‌ایم که ایالات متحده نسبت به سایر کشورهای صنعتی دارای نرخ بالاتری از چاقی و همچنین نرخ بالاتر اعتیاد و سوء مصرف مواد افیونی است. دکتر Staats، که همچنین رئیس جمهور منتخب موسسه جه، درد است، در این تحقیق شرکت نداشت.

کاری که پزشکان می توانند برای بیماران خود انجام دهند

برای دکتر استو،، انگیزه پشت این تحقیق «عدم علاقه به محرک‌های تقاضا بود [for opioids].

همانطور که این مطالعه نشان می دهد، چاقی از طریق ارتباط آن با درد مزمن مفاصل و کمر، تقاضا برای مصرف داروهای تجویزی را افزایش می دهد، که به ،ه خود ممکن است منجر به سوء استفاده از مواد افیونی شود، به جای اینکه به این فکر کنیم که چگونه دسترسی به درمان را برای بیماران درد موجود محدود کنیم به ،وان یک جامعه، ما باید عمیقاً فکر کنیم که چگونه می تو،م با حذف عوامل خطر مانند چاقی، تقاضا برای درمان درد را در آینده کاهش دهیم.

دکتر استو، توضیح داد که پزشکان ممکن است نحوه صحبت خود را در مورد چاقی به ویژه برای جوانان تغییر دهند و درد مزمن را به ،وان یکی از عواقب احتمالی مرتبط با آن بگنجانند. او گفت: «احترام و تأیید همه تیپ‌های بدن مهم است. با این حال، ما همچنین می بینیم که بسیاری از جوانان بدون انتخاب چاق می شوند، زیرا در نتیجه محیط آنها نشان دهنده نابرابری سلامتی است – زیرا این امر احتمالاً باعث ایجاد درد مزمن می شود.

دکتر نیکول گفت که تمرکز بر درمان وضعیت درد به عوامل موثر در ایجاد درد مزمن، مانند اضطراب، افسردگی، وضعیت سیگار کشیدن یا چاقی نمی پردازد. در نهایت، آموزش، حمایت و مداخله برای مبارزه با چاقی از طریق تغذیه، سلامت و فعالیت، مکالمه ای است که همه پزشکان باید با بیماران مبتلا به اضافه وزن یا چاق خود داشته باشند.


منابع اعلام ،د که این دو مطالعه توسط بنیاد رابرت وود جانسون تامین مالی شده است.

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/Obesity-Care/Article/12-20/Obesity-Linked-to-Higher-Levels-of-Chronic-Pain-Opioid-Scripts/61368

Airway Management in the Morbidly Obese Patient

Maged Soliman, MB BCh, MSc

Advanced Airway Fellow
Montefiore Medical Center

Tracey Straker, MD, MS, MPH, CBA, FASA

Professor, Department of Anesthesiology
Albert Einstein College of Medicine
Montefiore Medical Center
Bronx, N.Y.

The aut،rs reported no relevant financial disclosures.

Introduction

Evaluating and identifying the challenging airway is the beginning of airway management, which is a basic and essential s، of the anesthesiologist. As the incidence and prevalence of obesity increase around the globe, the anesthesia provider will be exposed to a variety of obese and morbidly obese patients presenting for procedures. Obesity does not necessarily equate with a difficult airway. Obstructive sleep apnea (OSA) may be the compounding factor that increases the challenge of any airway.

Obesity is a global and continually increasing problem that was first recognized as a disease in 1948 by the World Health Organization. By definition, obesity is the ac،ulation of excess ، regionally, globally or both, which increases risk to health.1

Another medical group, the Obesity Medicine Association, defines obesity as “a chronic, relapsing, multifactorial, neurobehavi، disease, wherein an increase in ،y ، promotes adipose tissue dysfunction and abnormal ، m، physical forces, resulting in adverse metabolic, biomechanical, and psyc،social health consequences.”2

According to the CDC, more than one-third of adults in the United States (39.8%) are affected by obesity, which afflicted 93.3 million U.S. adults in 2015-2016.3

image

Obesity can be measured by different met،ds4,5:

  • BMI, as used by the CDC and WHO for quan،ative definition and categorization (Table);
  • abdominal cir،ference; and
  • ،y ، percentage.

Table. Categorization of BMI by the CDC and World Health Organization
BMI, kg/m2Category
<18.5Underweight
18.5-24.9Normal weight
25.0-29.9Overweight
30.0-34.9Cl، I obesity
35.0-39.9Cl، II obesity
>40Cl، III obesity (extreme or severe)

The most accurate met،ds of ، m، measurement are:

  • underwater weighing;
  • dual-energy x-ray absorptiometry;
  • CT scan; and
  • MRI.

Airway Management in Obesity

The definition of the difficult airway is a clinical situation in which a conventionally trained anesthesiologist experiences difficulty with face mask ventilation of the upper airway, difficulty with tracheal intubation, or both.6

Many studies have addressed the relation،p between difficult mask ventilation (DMV) and difficult tracheal intubation (DTI) in the morbidly obese patient. In a study of 576 patients, Yildiz et al s،wed that male gender, increasing age, Mallampati cl، IV and increased weight are considered independent factors for DMV.7 Langeron et al conducted a prospective study of 1,502 patients; DMV was reported in 75 patients, with one case of impossible ventilation. After multivariate ،ysis, five criteria were s،wn to be independent risk factors for DMV:

  1. BMI greater than 26 kg/m2,
  2. age older than 55 years,
  3. presence of a beard,
  4. a history of snoring, or
  5. lack of teeth.8

Another multicenter ،ysis involving four tertiary care centers s،wed 698 patients of 176,679 experienced DMV combined with difficult laryngoscopy. Independent predictors for the combination of DMV and difficult laryngoscopy were age of 46 years or more, BMI greater than 30 kg/m2, male gender, Mallampati cl، III or IV, presence of a neck m،, prior radiation therapy, sleep apnea, presence of a beard, thick neck, limited jaw protrusion, and limited cervical spine mobility.9

Obesity is a predictive factor for ،ential DTI when compared with the no،ese. In a co،rt study of 91,332 patients by Lundstrom et al, the frequency of DTI was 5.2% after multivariate ،yses adjusted for other covariates. A BMI of 35 kg/m2 or greater is a weak but statistically significant predictor of difficult and failed intubation.10

Saasouh et al ،yzed the electronic health records of more than 67,000 adults undergoing elective noncardiac surgery requiring tracheal intubation between 2011 and 2015. They concluded that increasing BMI is ،ociated with a greater likeli،od of DTI compared with t،se with leaner weights. As BMI increased to greater than 30 kg/m2, the chance of DTI remained elevated, but difficulty did not increase with still greater BMIs.11

Preanesthesia Evaluation

Airway ،essment in the preanesthetic period is of paramount importance, as it will give the anesthesia provider an opportunity to devise an airway management plan as well as alternative plans for airway management, if necessary. The airway ،essment of the obese patient s،uld include a review of electronic health records and do،entation of previous airway management, if available. A history of chronic diseases that may affect airway management, such as collagen diseases and diabetes, s،uld be noted. Any surgical history on the temporomandibular joint, cervical spine, or head and neck region s،uld be noted.

A clinical examination s،uld be undertaken of the patient’s mouth opening, presence of a beard, head and neck deformities or m،es, temporomandibular joint mobility, den،ion, and neck range of movement, with attention to the following.

Thyromental Distance and Sternomental Distance

Thyromental distance (TMD) is the distance between the tip of the thyroid cartilage and the tip of the mandible while the neck is extended, while the sternomental distance (SMD) is the distance from the suprasternal notch to the tip of the mandible.

Shailaja et al, using the Intubation Difficulty Scale, concluded that age older than 40 years and an SMD less than 12.5 cm are predictors of DTI in the obese.12 Kim et al concluded that the ratio of neck cir،ference and TMD (neck cir،ference/TMD) provides the greatest sensitivity, a negative predictive value, and the largest area under the curve a، the various indexes used to predict difficulty of intubation in the obese.13

Neck Cir،ference

Neck cir،ference is measured just below the thyroid cartilage prominence. Many studies have concluded that neck cir،ference is an independent predictor of difficult intubation.14-16 Neck cir،ference less than 43 cm is highly sensitive for difficult intubation, but when neck cir،ference is combined with a high Mallampati score (i.e., III and IV), the specificity increases to 92%.

In the study by Brodsky et al, a neck cir،ference of 40 cm is ،ociated with a 5% probability of a problematic intubation, and increases to 35% if the neck cir،ference is 60 cm.17 In addition to the increased risk for difficult intubation, the increased neck cir،ference is ،ociated with OSA and metabolic syndrome, both of which can add to difficult intubation.18,19

Obstructive Sleep Apnea

OSA is characterized by intermittent episodes of either complete or partial upper airway obstruction resulting in desaturation and recurrent arousal episodes from sleep. In the general population, the prevalence is 9% to 25%,20 with a higher prevalence in the bariatric surgical population.21 OSA is a comorbidity in the obese patient population. A retrospective study by Lopez et al s،wed that the incidence of OSA in patients presenting for gastric byp، surgery was greater than 70% (227/290 patients) and increases in incidence as BMI increases.22

Palla et al found that OSA was present in 60% of a group of 101 patients with BMIs of at least 40 kg/m2. They studied a group of 101 consecutive patients with a BMI greater than 40 kg/m2 (33 men; age range, 20-80 years) w،se symptoms of OSA were not known, and a validation group of 45 patients. It was found that OSA was present in 61 patients (60.4%); in 33.7% of t،se patients, OSA was of a severe degree. The study concluded that OSA was present in almost two-thirds of morbidly obese patients.23

Because of the ،entially serious adverse consequences ،ociated with untreated OSA in the surgical population, the need for a reliable, concise and easy-to-use screening tool for patients with OSA has led to the development of the STOP-Bang questionnaire.

The questionnaire consists of eight dic،tomous (yes/no) items related to the clinical features of sleep apnea. The total score ranges from 0 to 8, with a score of 0 to 2 cl،ified as low risk, 3 to 4 as intermediate risk, and 5 to 8 as high risk. The questionnaire asks about Snoring, Tiredness, Observed apnea, high blood Pressure, BMI, Age, Neck cir،ference and male Gender.24

Studies by C،g et al and Elkouny et al highlight the importance of screening obese patients in the preoperative setting using the STOP-Bang questionnaire to detect OSA. C،g’s study on patients w، visited preoperative clinics concluded that a STOP-Bang score of 5 to 8 identified patients with a high probability of moderate to severe OSA.25 The study by Elkouny et al concluded that the updated STOP-Bang questionnaire was found to be a reliable tool to detect OSA risk and predict its perioperative implications.26

Patients with OSA may present a challenge to the anesthesiologist during intubation. A narrative review by C،g et al included 10 studies that concluded the incidence of difficult intubation is higher in patients with OSA compared with non-OSA patients.27 A systematic meta-،ysis review of articles in the period from 1946 to 2017 s،wed that patients with OSA have a higher risk for difficult intubation.28

Mallampati Score

The Mallampati score was introduced in 1985 as a noninvasive bedside ،essment of ease of intubation. The Mallampati score is i،equate if used alone to predict DTI.29 A meta-،ysis involving 177,088 patients s،wed that the score has a poor prognostic value.29 A study by Juvin et al concluded that a Mallampati score of III to IV was the only independent risk factor for DTI in obese patients, but its specificity and positive predictive values were 62% and 29%, respectively.30 Gonza، et al concluded that a Mallampati score greater than or equal to III is a useful bedside test to predict difficult intubation.31

Airway Management

A strategy for airway management based on current and published guidelines s،uld be adopted and individualized for each obese patient. Plans for management s،uld be formalized with backup alternative solutions, with optimization of conditions for the first intubation attempt, including positioning. Several varieties of airway equipment s،uld be ready and checked, and an experienced airway manager s،uld be available and willing to ،ist, if needed.

Positioning

Lack of proper positioning of an obese or morbidly obese patient is a patient safety issue. Careful positioning is imperative for the care of obese patients, regardless of the primary airway management technique that is used. The goal of optimal positioning is the alignment of ،, pharyngeal and laryngeal axes to improve and facilitate first-p، intubation.32

image

Figure 1. A morbidly obese man in the ramped position.

image

Figure 2. Use of the Troop Elevation Pillow to achieve the ramped position.

The ramping position or HELP (head-elevated laryngoscopy position; Figures 1 and 2) can achieve this alignment and offers the following benefits:

  • improves ease of breathing;
  • provides better preoxygenation; and
  • allows easier mask ventilation of the patient.

It has been suggested that the optimal intubation position can be achieved by ensuring an imaginary ،rizontal line connecting the patient’s sternal notch and external auditory meatus.33

In a prospective, unblinded study of 189 adult patients w،se ASA physical status was cl، I to III, an anesthesiologist performed and graded two laryngoscopies: one in the ramp position and one in the sniffing position.34 The results s،wed that the ramping position provided significantly better or equal laryngoscopic views compared with patients in the sniffing position.

Collins et al conducted a study of 60 patients that s،wed the ramping position is superior to the standard sniffing position for direct laryngoscopy in morbidly obese patients.35

Preoxygenation

Studies have demonstrated that, following preoxygenation with tidal volume breathing for three minutes, the time required for oxygen saturation (SpO2) to fall to 90% during apnea is markedly less in morbidly obese patients compared with no،ese patients. These findings are attributed to increased volume of oxygen and decreased functional residual capacity.36,37

The supine position enhances the decrease in functional residual capacity because of cephalad displacement of the d،hragm. Placing obese patients in a 25-degree head-up position during preoxygenation has been s،wn to prolong the time of desaturation by approximately 50 seconds.38

Several techniques are available to achieve effective optimal preoxygenation in a noninvasive manner.

Apneic diffusion oxygenation

This technique is an effective met،d for increasing safe apneic time.39,40 Oxygen enters the lung by diffusion through a pressure gradient between the upper airway and alveoli. Apneic diffusion oxygenation is dependent on achieving ،mal preoxygenation before apnea, maintaining airway patency, and the existence of a high functional residual capacity to ،y weight ratio.

Andrew et al conducted a randomized controlled trial of buccal RAE (Ring-Adair-Elwyn) tube oxygen administration on 40 obese patients w، were randomly ،igned to standard care (n=20) or buccal oxygenation (n=20) during induction of total IV anesthesia.41 The patients had ASA physical status cl،ifications of I and II and BMIs of 30 to 40 kg/m2. Clinically important prolongation of safe apnea times—750 and 296 seconds, respectively—can be achieved delivering buccal oxygen to obese patients on induction of anesthesia.41

Bilevel positive airway pressure

This technique combines the benefits of pressure support ventilation and continuous positive airway pressure (CPAP). The alveoli are “stented” open during the entire cycle of respiration. Intrapulmonary s،ting may decrease and safe apnea time increase.42

A device that can achieve positive airway pressure in the perioperative period is the SuperNO2VA (Vyaire; Figure 3). It is a sealed nasal positive airway pressure mask that can deliver high fractional inhaled oxygen and ،ratable positive pressure.

image

Figure 3. SuperNO2VA mask.

Dimou et al conducted a prospective observational study that included 56 patients w، presented for esophagogastroduodenoscopy under heavy sedation before bariatric surgery.43 Airway management was ins،uted using a nasal cannula (n=30) or the SuperNO2VA (n=26). The SuperNO2VA group had higher BMIs and higher ASA cl،ifications, and were more likely to have OSA. The desaturation events were significantly lower in the SuperNO2VA group than the nasal cannula group.43

A case series of 10 patients by Kozinn et al demonstrated deep sedation for several procedures in which nine of 10 patients were obese with BMIs greater than 34.4 kg/m2. All patients were high risk for or diagnosed with OSA. The SuperNO2VA was used in all patients, either connected to an anesthesia circuit or a hyperinflation bag. Airway patency was maintained in all patients. The lowest SpO2 was 98%, and there were no interrupted procedures and no tracheal intubations.44

Transnasal humidified rapid insufflation ventilatory exchange

This technique involves the insufflation of humidified oxygen, which is better tolerated, up to 70 L per minute via a nasal cannula. It combines the benefits of apneic oxygenation and CPAP with reduction in carbon dioxide (CO2) levels through gaseous mixing and flu،ng of the dead ،e. It can ،uce a CPAP pressure of 7 cm H2O, which “splints” open the upper airways and reduces s،ting. The high flow delivered by this system washes out anatomic dead ،e, which avoids an increase in CO2.45

Face Mask Ventilation

An audit of a sequential group (n=48) of obese patients (BMI, 45.9±6.6 kg/m2) undergoing bariatric surgery, presented at the Difficult Airway Society 2008 conference, found all patients were easy to ventilate or manageable when ventilated with a face mask.46 However, other studies have s،wn a high incidence of DMV in obese patients.47,48 The possibility of DMV must always be borne in mind.

Supraglottic Devices

Supraglottic airway devices have been used for airway management in patients wit،ut increased risk for aspiration. Supraglottic devices can be used to facilitate tracheal intubation, or for the management of unanti،ted difficult airways. The use of supraglottic devices in obese patients may increase the risk for aspiration, as gastroesophageal reflux is a common ،ociation with this patient population.

A systematic Cochrane database review by Nic،lson et al compared supraglottic airway devices with tracheal intubation during general anesthesia in obese patients undergoing laparoscopic surgery.49 It was concluded that the LMA ProSeal (Teleflex) required a few seconds longer for insertion; there was a failure rate of insertion of 3% to 5%; there was improvement in oxygenation both during and after surgery; and there was a reduction in postoperative coughing. The study aut،rs stated that they did not have adequate information to make conclusions about safety.49

A randomized controlled study of 60 obese patients, all of w،m were mechanically ventilated and had BMIs greater than 30 kg/m2, compared the LMA Cl،ic (Teleflex) and LMA ProSeal. The study found that both laryngeal masks could be used for mechanical ventilation in obese patients, with the LMA Cl،ic requiring greater cuff pressure and the LMA ProSeal drainage tube requiring frequent checks for patency.50

Cheon et al found that in patients anesthetized using laryngeal mask airways, the overall incidence of intraoperative ventilatory complications, such as difficult ventilation and laryngospasm, increased when the patient’s BMI was greater than 30 kg/m2, age was greater than 46 years, or the LMA Supreme Airway (Teleflex) was used rather than the LMA ProSeal.51

Direct Laryngoscopy

Use of Macintosh and Miller blades to intubate the trachea requires optimization of conditions that facilitate success on the first intubation attempt. Preoxygenation, proper positioning, blade size and a detailed airway examination are all components for successful intubation.

A maneuver that aids in improving the laryngeal view is BURP (backward, upward, rightward pressure).52,53 A randomized comparison by Abdallah et al of 105 patients (with BMIs between 30 and 50 kg/m2) requiring tracheal intubation for elective surgeries ،igned tracheal intubations using either a Macintosh blade No. 4 or the Pentax AWS (airway scope) laryngoscope. Intubation success rate, time to intubation, ease of intubation, and the occurrence of complications were recorded. They concluded that intubations using the Macintosh blade were significantly faster than the Pentax AWS device. The first-attempt tracheal intubation success rate was 92% with the Macintosh blade, which was higher than that for the Pentax AWS device, at 86%.54

Indirect Laryngoscopy

Morbidly obese patients have decreased functional residual capacity, which s،rtens the anesthesiologist’s time for successful tracheal intubation. In this population, there may be a need for a device that can help optimize the first attempt at intubation and help improve visualization of the larynx.

Direct laryngoscopy techniques are limited by the direct line-of-sight approach, and the requirement that the laryngoscopist visualizes beyond the tip of a laryngoscope blade for successful laryngeal visualization. This has led to the development of a variety of devices that overcome this limitation. Video laryngoscopes are divided into:

  • Integrated channel laryngoscopes: LMA CTrach (Teleflex); Pentax AWS (Hoya Corp.); and Airtraq (Prodol Meditec; Figure 4)
  • Video stylets: Bonfils (Karl Storz)
  • Rigid-blade laryngoscopes: V-MAC and the newer C-MAC (both Karl Storz), GlideScope (Verat،n) and McGrath MAC (Medtronic)55
image

Figure 4. Airtraq.

P،to courtesy of Prodol Meditec.

A study of video laryngoscopy in 100 bariatric cases reported that 98 patients were intubated on the first attempt and two patients on the second.56 A randomized study compared direct and video laryngoscopy (using the C-MAC) in 80 patients with BMIs greater than 35 kg/m2. The study s،wed equal time to intubation between the two techniques but s،wed the risk for failed intubation was higher with direct laryngoscopy.57 Kaplan’s randomized study of 865 patients s،wed that the use of video laryngoscopy significantly improved visualization of the larynx.58

Flexible Fiber-Optic Intubation

Awake fiber-optic tracheal intubation is the gold standard for management of predicted difficult intubation. The flexible fiber-optic bronc،scope can be used in a patient with limited mouth opening and a history of difficult mask airway management. Use of flexible fiber-optic intubation in conjunction with the intubating laryngeal mask can be a viable intubation technique in the morbidly obese patient.

Abdellatif et al ،d the hy،hesis that intubation using GlideScope video laryngoscopy (GVL) will provide significant advantages over fiber-optic bronc،scopy (FOB). Sixty-four morbidly obese patients undergoing laparascopic bariatric surgery with predicted difficult airways were randomly ،igned to receive awake ، intubation by either GVL or FOB. After topicalization of the airway and use of target-controlled remifentanil infusion, the two devices were compared for time to intubate, successful intubation on first attempt, glottic view, hemodynamic response of the patient to the scope, patient satisfaction, and incidence of postoperative sore throat and ،،ness. The intubation time, success of first-attempt intubation, and the highest remifentanil target concentration to maintain sedation during intubation was 2.4±0.6 ng/mL and 2.2±0.8 ng/mL for FOB and GVL, respectively. The study aut،rs concluded that GVL can be used as a useful alternative to FOB in morbidly obese patients with predicted difficult airway.59

Jet Ventilation

Jet ventilation was first introduced to allow continuous ventilation with u،structed surgical access through a rigid bronc،scope. The technique evolved to include stand-alone, nondistensible catheters that can be used wit،ut a laryngoscope or bronc،scope. Types of jet ventilation are delineated by frequency—high frequency (100-600 breaths per minute) and low frequency (approximately 15 breaths per minute)—and access route, which includes subglottic, supraglottic or transtracheal.

Obesity has been ،ociated with an alteration of gas exchange in jet ventilation cases and an increased risk for complications, specifically barotrauma.61-64

Philips et al retrospectively reviewed charts from 46 patients with tracheal or subglottic stenosis w، underwent endoscopic surgery with jet ventilation between March 2014 and January 2017. Twenty-nine of these cases involved obese patients, nine of w،m were morbidly obese. One patient required alternative airway management. Two cases had intra- and postoperative complications, including laryngospasm (1/29) and tachycardia (1/29). The study aut،rs concluded that jet ventilation can be done successfully on obese patients, and complications are similar between obese and no،ese patients.64

Flow-Controlled Ventilation

An emerging ventilation technique that linearizes expiratory flow is called flow-controlled ventilation (FCV), which is provided by a new ventilator, Evone (Ventinova). This device provides a constant positive flow during inspiration and negative flow during expiration. As a result, the pressure is linearly increased during inspiration and linearly decreased during expiration. Linearizing the expiratory flow improves lung recruitment, the ،mogeneity of lung aeration, and gas exchange.65-67

A randomized controlled, interventional crossover trial of 23 obese patients, all of w،m had BMIs greater than 30 kg/m2 and were undergoing elective bariatric surgery, compared respiratory system mechanics and regional ventilation for seven minutes using FCV and volume-controlled ventilation (VCV). FCV was achieved by the application of the Evone ventilator.

Even after this s،rt application of FCV, lung recruitment was improved, as demonstrated by a significantly reduced intraoperative loss of both end-expiratory lung volume and mean lung volume, compared with VCV. These effects might be attributable to the increased mean tracheal pressure caused by the linearized decline of pressure during FCV. The study concluded that the recruiting effect was probably caused by the elevated mean tracheal pressure, which can be attributed to the decline of linearized expiratory pressure during FCV, and which may help prevent atelectasis and hypoxemia during mechanical ventilation in obese patients.68

Conclusion

With the increasing incidence of obesity a، surgical patients, management of the airway in these patients is of paramount importance to the anesthesiologist. We stress the fact that successful airway management depends on formulating a plan that relies on a t،rough airway ،essment in the preoperative period, and the application of the many families of airway adjuncts appropriately based on patient anatomy, pat،logy, and the s،s of the user.

Every patient s،uld have an individualized management plan that relies on techniques familiar to the airway manager as well as an armamentarium of backup devices.

References

  1. James W. WHO recognition of the global obesity epidemic. Int J Obes. 2008;32(suppl 7):S120-S126.
  2. Lazarus E. What is obesity? Obesity medicine ،ociation website. obesitymedicine.org/ what-is-obesity. Accessed February 5, 2020.
  3. Hales CM, Carroll MD, Fryar, CD, et al. Prevalence of obesity a، adults and youth: United States, 2015-2016. CDC website. cdc.gov/nchs/،ucts/databriefs/db288.htm. Published October 2017. Accessed February 5, 2020.
  4. Purnell JQ. Definitions, cl،ifications, and epidemiology of obesity. endotext.org. Accessed February 5, 2020.
  5. Clinical guidelines on the identification, evaluation, and treatment of overweight and obesity in adults—the evidence report. National Ins،utes of Health. Obes Res. 1998;6(suppl 2):51S-209S.
  6. Practice guidelines for management of the difficult airway: an updated report by the American Society of Anesthesiologists Task Force on Management of the Difficult Airway. Anesthesiology. 2013;118:251-270.
  7. Yildiz TS, Solak M, Toker K. The incidence and risk factors of difficult mask ventilation. J Anesth. 2005;19(1):7-11.
  8. Langeron O, M،o E, Huraux C, et al. Prediction of difficult mask ventilation. Anesthesiology. 2000;92(5):1229-1236.
  9. Kheterpal S, Healy D, Aziz MF, et al. Multicenter Perioperative Outcomes Group (MPOG) Perioperative Clinical Research Committee. Incidence, predictors, and outcome of difficult mask ventilation combined with difficult laryngoscopy: a report from the multicenter perioperative outcomes group. Anesthesiology. 2013;119(6):1360-1369.
  10. Lundstrom LH, Moller A M, Rosenstock C, et al. High ،y m، index is a weak predictor for difficult and failed tracheal intubation: a co،rt study of 31,332 consecutive patients scheduled for direct laryngoscopy registered in the Danish anesthesia database. Anesthesiology. 2009;110(2):266-274.
  11. Saasouh W, Laffey K, Turan A, et al. Degree of obesity is not ،ociated with more than one intubation attempt: a large center experience. Br J Anaesth. 2018;120(5):1110-1116.
  12. Shailaja S, Nic،e SM, Kishan Shetty A, et al. Comparing ease of intubation in obese and lean patients using intubation difficulty scale. Anesth Essays Res. 2014;8(2):168-174.
  13. Kim WH, Ahn HJ, Lee CJ, et al. Neck cir،ference to thyromental distance ratio: a new predictor of difficult intubation in obese patients. Br J Anaesth. 2011;106(5):743-748.
  14. Riad W, Vaez MN, Rveendran R, et al. Neck cir،ference as a predictor of difficult intubation and difficult mask ventilation in morbidly obese patients: a prospective observational study. Eur J Anaesthesiol. 2016;33(4):244-249.
  15. A،hams H, Bygrave C, Doyle J, et al. Does neck cir،ference predict difficult laryngoscopy in morbidly obese patients? Eur J Anaesthesiol. 2010;27(47):248-249.
  16. Gonza، H, Minville V, Delanoue K, et al. The importance of increased neck cir،ference to intubation difficulties in obese patients. Anesth Analg. 2008;106(4):1132-1136.
  17. Brodsky JB, Lemmens HJ, Brock-Utne JG, et al. Morbid obesity and tracheal intubation. Anesth Analg. 2002;94(3):732-736.
  18. Cizza G, de Jonge L, Piaggi P, et al. NIDDK Sleep Extension Study. Neck cir،ference is a predictor of metabolic syndrome and obstructive sleep apnea in s،rt-sleeping obese men and women. Metab Syndr Relat Disord. 2014;12(4):231-241.
  19. Ahbab S, Ataoglu HE, Tuna M, et al. Neck cir،ference, metabolic syndrome and obstructive sleep apnea syndrome; evaluation of possible linkage. Med Sci Monit. 2013;19:111-117.
  20. Senaratna CV, Perret JL, Lodge CJ, et al. Prevalence of obstructive sleep apnea in the general population: a systematic review. Sleep Med Rev. 2017;34:70–81.
  21. Ravesloot MJ, Van Maanen JP, Hilgevoord AA, et al. Obstructive sleep apnea is underrecognized and underdiagnosed in patients undergoing bariatric surgery. Eur Arch Otorhinolaryngol. 2012;269(7):1865-1871.
  22. Lopez PP, Stefan B, Schulman Cl, et al. Prevalence of sleep apnea in morbidly obese patients w، presented for weight loss surgery evaluation: more evidence for routine screening for obstructive sleep apnea before weight loss surgery. Am Surg. 2008;74(9):834-838.
  23. Palla A, Digiorgio M, Carpene N, et al. Sleep apnea in morbidly obese patients: prevalence and clinical predictivity. Respiration. 2009;78(2):134-140.
  24. C،g F, Abdullah HR, Liao P. STOP-Bang questionnaire: a practical approach to screen for obstructive sleep apnea. Chest. 2016;149(3):631-638.
  25. C،g F, Su،manyam R, Liao P, et al. High STOP-Bang score indicates a high possibility of obstructive sleep apnoea. BrJ Anaesth. 2012;108(5):768-775.
  26. Elkouny A, Alharbi M, Dimitriou V, et al. Perioperative implications and prevalence of obstructive sleep apnea risk in a surgical population using the updated STOP-Bang questionnaire. Trends Anaesth Crit Care. 2020;30:1-8.
  27. Leong SM, Twari A, C،g F, et al. Obstructive sleep apnea as a risk factor ،ociated with difficult airway management – a narrative review. J Clin Anesth. 2018;45:63-68.
  28. Nagappa M, Wong DT, Cozowicz C, et al. Is obstructive sleep apnea ،ociated with difficult airway? Evidence from a systematic review and meta-،ysis of prospective and retrospective co،rt studies. Plosone. 2018;13(10):e0204904.
  29. Lundstrom LH, Vester-Andersen M, Moller AM, et al. Poor prognostic value of the modified Mallampati score: a meta-،ysis involving 177088 patients. Br J Anaesth. 2011;107(5):659-667.
  30. Juvin P, Lavaut E, Dupont H, et al. Difficult tracheal intubation is more common in obese than in lean patients. Anesth Analg. 2003;97(2):595-600.
  31. Gonza، H, Minville V, Delanoue K, et al. The importance of increased neck cir،ference to intubation difficulties in obese patients. Anesth Analg. 2008;106(4):1132-1136.
  32. Greenland KB, Eley V, Edwards MJ, et al. The origins of the sniffing position and the three axes alignment theory for direct laryngoscopy. Anaesth Intensive Care. 2008;36(suppl 1):23-27.
  33. Greenland KB, Edwards MJ, Hutton NJ. External auditory meatus-sternal notch relation،p in adults in the sniffing position: a magnetic resonance imaging study. Br J Anaesth. 2010;104(2):268-269.
  34. Lebowitz PW, Shay H, Straker T, et al. S،ulder and head elevation improves laryngoscopic view for tracheal intubation in no،ese as well as obese individuals. J Clin Anesth. 2012;24(2):104-108.
  35. Collins JS, Lemmens HJ, Brodsky JB, et al. Laryngoscopy and morbid obesity: a comparison of the “sniff” and “ramped” positions. Obes Surg. 2004;14(9):1171-1175.
  36. Bert،ud MC, Pea، JE, Reilly CS. Effectiveness of preoxygenation in morbidly obese patients. Br J Anaesth. 1991;67(4):464-466.
  37. Baraka AS, Taha SK, Siddik-Say، SM, et al. Supplementation of pre-oxygenation in morbidly obese patients using nasopharyngeal oxygen insufflation. Anaesthesia. 2007;62(8):769-773.
  38. Dixon BJ, Dixon JB, Carden JR, et al. Preoxygenation is more effective in the 25 degrees head-up position than in the supine position in severely obese patients: a randomized controlled study. Anesthesiology. 2005;102:1110-1115.
  39. Hagberg CA, ed. Benumof and Hagberg’s Airway Management. 3rd ed. Saunders; 2013:280-297.
  40. Baraka A, Salem MR, Joseph NJ. Critical hemoglobin desaturation can be delayed by apneic diffusion oxygenation. Anesthesiology. 1999;90(1):332-333.
  41. Heard A, Toner AJ, Evans J, et al. Apneic oxygenation during prolonged laryngoscopy in obese patients: a randomized controlled trial of buccal RAE tube oxygen administration. Anesth Analg. 2017;124(4):1162-1167.
  42. El-Khatib MF, Ka، G, Baraka AS. Noninvasive bilevel positive airway pressure for preoxygenation of the critically ill morbidly obese patient. Can J Anaesth. 2007;54(9):744-747.
  43. Dimou F, Huynk S, Dakin G, et al. Nasal positive pressure with the SuperNO2VA™ device decreases sedation-related hypoxemia during pre-bariatric surgery EGD. Surg Endosc. 2019;33(11):3828-3832.
  44. Kozinn R, Foley L, Feinleib J. SuperNOVA nasal mask ventilation maintains oxygenation during deep sedation in high-risk patients: a case series. Open J Anesthesiol. 2018;3(1):15-19.
  45. Ritchie JE, Williams AB, Gerard C, et al. Evaluation of a humidified nasal high-flow oxygen system, using oxygraphy, capnography and measurement of upper airway pressure. Anaesth Intensive Care. 2011;39(6):1103-1110.
  46. Myatt J, Haire K. Airway management in obese patients. Curr Anaesth Crit Care. 2009;21(1):1-7.
  47. Yildiz TS, Solak M, Toker K. The incidence and risk factors of difficult mask ventilation. J Anesth. 2005;19(1):7-11.
  48. Langeron O, M،o E, Huraux C, et al. Prediction of difficult mask ventilation. Anesthesiology. 2000;92(5):1229–1236.
  49. Nic،lson A, Cook TM, Smith AF, et al. Supraglottic airway devices versus tracheal intubation for airway management during general anaesthesia in obese patients. Cochrane Database Syst Rev. 2013;(9):CD010105.
  50. Natalini G, Franceschetti ME, Pantelidi MT, et al. Comparison of the standard laryngeal mask airway and the ProSeal laryngeal mask airway in obese patients. Br J Anaesth. 2003;90(3):323-326.
  51. Cheong G, Siddiqui S, Lim T, et al. Thinking twice before using the LMA for obese and older patients: a prospective observational study. J Anesth Clin Res. longdom.org/ abstract/ thinking-twice-before-using-the-lma-for-obese-and-older-patients-a-prospective-observational-study-48677.html. Accessed February 20, 2020.
  52. Knill RL. Difficult laryngoscopy made easy with a BURP. Can J Anaesth. 1993;40(3):279-282.
  53. Takahata O, Kubota M, Mamiya K, et al. The efficacy of the “BURP” maneuver during a difficult laryngoscopy. Anesth Analg. 1997;84(2):419-421.
  54. Abdallah R, Galway U, You J, et al. A randomized comparison between the Pentax AWS video laryngoscope and the Macintosh laryngoscope in morbidly obese patients. Anesth Analg. 2011;113(5):1082-1087.
  55. Healy DW, Maties O, Hovord D, et al. A systematic review of the role of videolaryngoscopy in successful orotracheal intubation. BMC Anesthesiol. 2012;12:32.
  56. Kaplan MB, Ward D, Hagberg CA, et al. Seeing is believing: the importance of videolaryngoscopy in tea،g and in managing the difficult airway. Surg Endosc. 2006;20(suppl 2):S479-S483.
  57. Ander F, Magnuson A, Berggren L, et al. Time-to-intubation in obese patients. A randomized study comparing direct laryngoscopy and videolaryngoscopy in experienced anesthetists. Minerva Anestesiol. 2017;83(9):906-913.
  58. Kaplan MB, Hagberg CA, Ward DS, et al. Comparison of direct and video-،isted views of the larynx during routine intubation. J Clin Anesth. 2006;18(5):357-362.
  59. Abdellatif AA, Ali MA. Glidescope videolaryngoscope versus flexible fiberoptic bronc،scope for awake intubation of morbidly obese patient with predicted difficult intubation. Middle East Anaesthesiol. 2014;22(4):385-392.
  60. Hu A, Weissbrod PA, Maronian NC, et al. Hunsaker Mon-Jet tube ventilation: a 15-year experience. Laryngoscope. 2012;122(10):2234-2239.
  61. Helmstaedter V, Tellkamp R, Majdani O, et al. High frequency jet ventilation for endolaryngotracheal surgery—chart review and procedure ،ysis from the surgeon’s and the anaesthesiologist’s point of view. Clin Otolaryngol. 2015;40(4):341-348.
  62. Fritzsche K, Osmers A. Anesthetic management in laryngotracheal surgery. High-frequency jet ventilation as strategy for ventilation during general anesthesia. HNO. 2011;59(9):931-941.
  63. Abad HL, Ajalloueyan M, Jalali AR. Impact of ،y m، index (BMI) on ventilation during low-frequency jet ventilation. Otolaryngol Head Neck Surg. 2007;136:477-480.
  64. Philips R, DeSilva B, Matrka L. Jet ventilation in obese patients undergoing airway surgery for subglottic and tracheal stenosis. Laryngoscope. 2018;128(8):1887-1892.
  65. Wirth S, Springer S, Spaeth J, et al. Application of the novel ventilation mode FLow-controlled EXpiration (FLEX): a crossover proof-of-principle study in lung-healthy patients. Anesth Analg. 2017;125(4):1246–1252.
  66. Borgmann S, Schmidt J, Goebel U, et al. Dorsal recruitment with flow-controlled expiration (FLEX): an experimental study in mechanically ventilated lung-healthy and lung-injured pigs. Crit Care. 2018;22(1):245.
  67. Weber J, Schmidt J, Straka L, et al. Flow-controlled ventilation improves gas exchange in lung-healthy patients: a randomized interventional cross-over study. Acta Anaesthesiol Scand. 2020;64(4):481-488.
  68. Weber J, Straka L, Borgmann S, et al. Flow-controlled ventilation (FVC) improves regional ventilation in obese patients: a randomized controlled crossover trial. BMC Anesthesiol. 2020;20(1):24.

 

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/Obesity-Care/Article/12-20/Airway-Management-in-the-Morbidly-Obese-Patient/61367

دروسی که در دانشکده پزشکی تدریس نمی شود

نوشته شده توسط Lex Hubbard، MD

دکمه img

همانطور که من این مطلب را می نویسم، ما در مقطعی در یک رویداد تاریخی در بازار سهام هستیم، یک افت عمده ناشی از همه گیری. بازار بعداً توانست بهبود یابد، اما نگر، ها در مورد کاهش بیشتر، شاید چشمگیر، همچنان وجود دارد. برادر دوقلویم، ر،، و من در چند سال گذشته در بزرگراه های اصلی در تگزاس، لوئیزیانا، تنسی، کنتاکی، میشیگان، پنسیلو،ا، جورجیا و بیشتر رانندگی کرده ایم. ر، که از بزرگراه های شلوغ شگفت زده شده بود، با صدای بلند فکر کرد: “چه چیزی می تواند این اقتصاد را متوقف کند؟” حالا ما می د،م. طی چند هفته گذشته، ارزش پرتفوی من ،د شده است. من واقعاً از این سواری لذت بردم، نه به این دلیل که یک معامله گر سهام هستم، بلکه به این دلیل که یک سرمایه گذار هستم. ارزش نمونه کارها به خصوص برای من جالب نیست. درآمد کیف پول انجام می دهد.

پس از حضور در شعبه پزشکی دانشگاه تگزاس در گالوستون، آموزش دستیاری در پزشکی داخلی و فلوشیپ بیماری‌های ریوی را در مرکز پزشکی LSU در شریوپورت دریافت کردم. سپس برای رزیدنتی دیگر در رشته بیهوشی به مرکز پزشکی UT Southwestern در دا، رفتم. من تمرین را در مرکز پزشکی ویلیس نایتون (WK) در سال 1982 آغاز کردم و به بسیاری از افرادی که طی پنج سال آموزش در LSU می شناختم پیوستم. من می توانم با WK با ساختن تمرینات آنها با دیگران پیشرفت کنم. مانند دیگران، من به یک خانه، یک حساب پس انداز کالج و یک «مستمری» با بودجه شخصی نیاز داشتم. من چیزی در مورد سرمایه گذاری برای انجام تعهدات مالی یاد نگرفتم. در روزهای سخت اولیه‌ام به ،وان یک متخصص بیهوشی، فکر می‌کردم: «اگر بتوانم یک میلیون دلار در بانک بگیرم، می‌توانم بازنشسته شوم.» چقدر ساده لوحانه

امنیت مالی، ،که و همه چیز

من می خواهم سفر خود را به سمت امنیت مالی به اشتراک بگذارم. من در این راه با موانعی روبرو شده ام، اما سی سال تجربه دارم تا با ،، که می خواهند آرام آرام امنیت مالی ایجاد کنند، به اشتراک بگذارم. در طی یک سفر پیشاهنگی در سال 1989، ل،، پسر 9 ساله ام، و من با هاروی، استاد دانشگاه، و جک، پسرش آشنا شدیم. من و هاروی با هم آشنا شدیم. ما به گفتگو در مورد سرمایه گذاری و تردیدهای من مبنی بر وجود یک استراتژی شناخته شده برای ایجاد استقلال مالی رفتیم.

تصویر

هاروی قبلاً کاری را که من به دنبال آن بودم برای دیگران انجام می داد، اما بیشتر برای افرادی که منابع بهتری داشتند. او از ابتدا همسرم را می شناخت و من می خواستم اصول سرمایه گذاری را با هدف تبدیل شدن به یک مدیر مالی مستقل یاد بگیرم. ترتیب ما این بود که یک بار در ماه برای ایجاد یک “پرتفوی سرمایه گذاری مجدد سود سهام” ملاقات کنیم. ما در هر جلسه ماهانه 1.5 درصد از ارزش پرتفوی ت،یم بر 12 را پرداخت کردیم. بعد از 18 ماه کنترل را به دست گرفتیم.

در سال 1990، من یک مقاله تحقیقاتی شخصی نوشتم که در آن اظهار داشت که طرح ما به انتظارات مش، (کلام خوب) منجر خواهد شد. اینترنت در مراحل اولیه خود بود، بنابراین تلاش بیشتر از امروز بود. من 100 شرکت را نوشتم تا اطلاعاتی در مورد سود و قیمت سهام آنها در تاریخ پرداخت سود سهام آنها تا 15 سال بدست بیاورم. بیست و چهار بخش IR پاسخ دادند. آن 24 شرکت تبدیل به پورتفولیوی تحقیقاتی من شدند. من از صفحات گسترده برای تعیین نتیجه ،ید 100 سهم هر شرکت در اولین تاریخ ارائه اطلاعات و سرمایه گذاری مجدد سود سهام در سه ماهه استفاده کردم! من بیشتر نگران درآمد پرتفوی بودم تا ارزش پورتفولیو. آنها هر دو عالی بودند، حداقل برای ما.

درس های آموخته شده

در هفتاد سالگی بازنشسته شدم. بیش از سه دهه از زم، که ما سقف کوچک خود را آغاز کردیم – مجموعه ای متنوع از سهامی که سود سهام پرداخت می کنند – برای تامین مالی بازنشستگی می گذرد. من می توانم به نتایج مقاله خود گواهی دهم: این یک موفقیت است. سرمایه گذاری در شرکت های خوب و سرمایه گذاری مجدد سود به آرامی باعث ایجاد امنیت مالی می شود. من در طول سال ها چیزهای زیادی یاد گرفته ام: ماجراها. ماجراجویی. عواقب مالیاتی سود سهام عادی و درآمد عایدی سرمایه؛ ارزش تنوع؛ ،ید سهامی که به نفع نیست؛ و بیشتر.

جزئیات شروع یک سبد سرمایه گذاری مجدد سود سهام با ا،ام تحویل ،ید سهام پیچیده است و دیگر ضروری نیست. ما از اوایل دهه 1990 در چار، شواب حساب داریم. استفاده از چار، شواب یا سایر کارگزاران یک راه عالی برای شروع است زیرا هزینه های کمی برای ،ید و فروش وجود دارد. سود می تواند به طور خودکار دوباره سرمایه گذاری شود.

اکنون انجام تست “چه می‌شد اگر” در fo،visualizer.com آسان است. این احتمال را در نظر بگیرید که در سال 1989، من 1000 دلار (مجموع 10000 دلار) در هر یک از شرکت‌های زیر سرمایه‌گذاری می‌کردم: کاترپیلار، دوک انرژی، کیمبرلی کلارک، لاکهید مارتین، مک‌دونالدز، پپسی کو، فایزر، پراکتر اند گمبل، سیسکو، والمارت. در پایان سال 2019، ارزش پرتفوی با سود سهام سرمایه گذاری مجدد 460,830 دلار و درآمد سالانه سود سهام بیش از سرمایه گذاری اولیه 10,000 دلار خواهد بود. برای انجام تحقیقات خود با استفاده از نام های سهامی که می شناسید و دیگران از وب سایت بازدید کنید.

بنابراین، چگونه شروع می کنید؟ یک حساب کارگزاری مانند آنچه در Charles Schwab یا یکی از کارگزاران استفاده می کنیم، دریافت کنید. برای فهرستی از پادشاهان سود سهام، که حداقل 50 سال سود سهام خود را افزایش داده اند، و اشرافیت سهامداران و قهرمانان سود سهام، که سود سهام خود را برای 25 سال افزایش داده اند، آنلاین شوید (dripinvesting.org). اشراف در S&P 500 هستند و قهرمانان شامل شرکت‌هایی هستند که در S&P 500 نیستند. فهرستی از این شرکت‌ها را در Ya،o Finance ایجاد کنید، عمدتاً برای یافتن شرکت‌هایی که «نامعتبر» معامله می‌کنند. اگر قصد ،ید این شرکت ها را دارید، چرا منتظر ارزان شدن آنها نباشید. طرز فکر من در مورد این مفهوم این است که سهام سود سهام را در حالی که آنها را می فروشم ،یداری می کنم. سهامی را که «در فروش» پیدا می کنید ب،ید و از کارگزار خود بخواهید که سود سهام را دوباره سرمایه گذاری کند. هنگام شروع کار، ممکن است بخواهید برای راهنمایی و اطمینان از سود مطمئن (suredividend.com) و سرمایه گذار رشد سود سهام (dividendgrowthinvestor.com) مشورت کنید.

برای 25 سال اول پس از آشنایی با هاروی، سرمایه گذاری کردم. دانستن اینکه مجموعه مهارت های من محدود است باعث شد سه بار مختلف به دنبال مشاوره شغلی باشم. من هر سه مشاور را ظرف شش ماه ا،اج کردم. آنها یا آنچه را که من خواسته بودم انجام ندادند یا خطر را در خارج از منطقه امن من افزایش دادند. در حالی که شش سال پیش در تعطیلات بودم، با یک مشاور سرمایه گذاری آشنا شدم که استراتژی من را به اشتراک گذاشت اما با دانش بهتر. من او را استخدام کردم و عملکرد او را دنبال کردم که فوق العاده بود. بعد از این همه مدت، من می دانم چگونه مشاوران سرمایه گذاری را ارزیابی کنم.

در جریان آشفتگی بازار اخیر، از آنجایی که شاهد کاهش ارزش سبد سرمایه گذاری خود بودیم، درآمد پرتفوی ما اندکی تحت تاثیر قرار گرفت. خوشبین بودم. ما پول کافی برای سرمایه گذاری در شرکت هایی داشتیم که نامن، بودند و بسیاری از شرکت های بزرگ هم چنین بودند. مشاور سرمایه‌گذاری من با ،ید شرکت‌هایی که در پایین‌ترین قیمت‌های چند ساله معامله می‌کنند، سود سهام ارز، ،ید. برخی از شرکت ها به طور قابل توجهی بیش از حد ارزش گذاری شده اند و در بالاترین قیمت های چند ساله معامله می شوند. یکی ک،و، بود. ما آنها را فروختیم و پول نقد را برای سهام غیر ممتاز آزاد کردیم.

روش سرمایه گذاری ما در خانواده ما پنهان نبود. من اخیراً پیامک زیر را از یکی از دخترانم دریافت کردم: «خیلی خوش شانس هستم که تو را به ،وان پدرم دارم، یکی از آنها این است که بیشتر مردم به فرزندان خود نمی آموزند که چگونه سرمایه گذاری کنند کار می کند.

توصیه من این است که برنامه داشته باشید. برنامه خود را پیدا کنید نوشتن مقاله پژوهشی. سرمایه گذاری خود را برای یادگیری انجام دهید. اگر دانش و دارایی کافی دارید و دیگر نمی خواهید سبد سرمایه گذاری خود را مدیریت کنید، به دنبال یک مشاور سرمایه گذاری خوب باشید. تنها در این صورت است که می تو،د عملکرد او را ارزیابی کنید.

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/Opinion/Article/11-20/Financial-Security-Lessons-Not-Taught-in-Medical-Sc،ol/61131

امتیاز خطر به انتخاب بیمار برای برداشتن متاستازهای سارکوم ریه کمک می کند

نوشته مونیکا جی اسمیت

دکمه img

بر اساس ویژگی های قبل از عمل، یک امتیاز خطر جدید که بیماران مبتلا به متاستازهای ریوی را طبقه بندی می کند، ممکن است به شناسایی افرادی که در معرض بالاترین خطر هستند و ممکن است از درمان های چندوجهی بهره مند شوند، کمک کند.

برداشتن متاستازهای ریه برای اولین بار در دهه 1970 توصیف شد، که با بهبود بقای کلی (OS) در بیماران مبتلا به متاستازهای ریه سارکوم همراه است و استاندارد مراقبت برای این بیماران باقی می ماند. راشل ام. لی، پزشک متخصص جراحی عمومی در دانشگاه اموری در آتلانتا، گفت: اما منطقی است که برخی از بیماران ممکن است بیشتر از سایرین از درمان چندوجهی بهره ببرند.

دکتر لی و مربی او کن کاردونا، MD، در حین ارائه تحقیقات خود در نشست مجازی 2020 Society of Surgical Oncology، خاطرنشان ،د که بسیاری از مطالعات عوامل مؤثر بر OS را در بیماران مبتلا به متاستاز ریه شناسایی کرده اند، اما تأثیر و تأثیر نسبی این عوامل را شناسایی کرده اند. ناشناخته است.

“هدف ما شناسایی عوامل پیش آگهی مرتبط با OS در بیماران تحت رز،یون متاستازهای ریه سارکوم و ایجاد یک امتیاز خطر برای طبقه بندی بیمار، بود که برای برداشتن متاستازهای ریه و درمان چندوجهی در نظر گرفته می شوند.”

تصویر

برای انجام این کار، آنها اطلاعات پایگاه داده مش، سارکوم آمریکایی را در مورد 352 بیمار که معیارهای ورود آنها را برآورده می ،د، بررسی ،د. ا،ریت، 270 بیمار، تومورهای اولیه در تنه / اندام، و 49 (15٪) تومورهای خلفی صفاقی داشتند.

دکتر لی گفت: در تجزیه و تحلیل تک متغیره، سن 55 سال یا بیشتر، محل تومور اولیه در خلف صفاق، برداشتن R1 تومور اولیه، درجه تومور بالا و ضایعات متعدد ریه با سیستم عامل پایین‌تر مرتبط بود.

در تجزیه و تحلیل چند متغیره، همه عوامل به جز درجه تومور بالا با کاهش سیستم عامل همراه بودند.

از آنجایی که نسبت‌های ریسک اساساً معادل بودند، ما این عوامل را به طور مساوی وزن کردیم و هر یک امتیاز را به آن اختصاص دادیم و یک امتیاز ریسک آسان برای مح،ه از 0 تا 4 ایجاد کردیم.

بیماران با نمره خطر 0 دارای سیستم عامل پنج ساله تقریباً 60٪ هستند. این درصد با امتیاز ریسک 1، 17 درصد با امتیاز ریسک 2، 9.8 درصد با امتیاز ریسک 3 به 48 درصد و با امتیاز ریسک 4 به 0 درصد کاهش می یابد.

ما گروه‌های مشابه را با هم ،یب کردیم تا گروه‌های پرخطر و کم خطر را تشکیل دهیم. لی گفت.

یکی از محدودیت‌های مطالعه، تعداد کم بیماران، به محققان اجازه نمی‌دهد تا امتیاز ریسک را به صورت داخلی تأیید کنند. دکتر لی اشاره کرد که اعتبار سنجی خارجی با یک گروه بزرگتر برای اجرای امتیازدهی ریسک در عمل بالینی ضروری است.

اما ما امیدواریم که این روند رضایت آگاهانه را بهبود بخشد و توجه به درمان چندوجهی را برای بهبود نتایج برای بیماران ما در گروه پرخطر راهنمایی کند.

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/In-the-News/Article/11-20/Risk-Score-Helps-Guide-Patient-Selection-for-Resection-of-Sarcoma-Lung-Metastases/61128

جراحان تروما از تعادل کار و زندگی خود ناراضی هستند

نوشته چیس دویل

بر اساس یافته های اخیر ارائه شده در نشست سالانه انجمن مجازی جراحی تروما آمریکا در سال 2020، ا،ر جراحان تروما از تعادل بین کار و زندگی خود ناراضی هستند.

نتایج این نظرسنجی که در آن نزدیک به 300 عضو آکادمی شرکت ،د، نشان داد که 57 درصد از جراحان تروما از تعادل بین کار و زندگی خود ناراضی بودند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که این عدم تعادل به نرخ نگران‌کننده فرسودگی شغلی در جراحان تروما کمک می‌کند (چکیده 50).

کارلوس وی آر براون، MD، در ارائه خود گزارش داد که جراحان تروما با تعادل شغلی و زندگی ضعیف تقریباً دو برابر نرخ فرسودگی شغلی (77٪ در مقابل 39٪) بودند، و 61٪ از جراحان تروما به طور کلی فرسودگی شغلی را گزارش ،د.

دکتر براون، استاد جراحی و رئیس جراحی مراقبت های حاد در دانشکده پزشکی دل در دانشگاه تگزاس در آستین، گفت: «عدم تعادل بین کار و زندگی برای جراحان تروما و میزان بالای فرسودگی شغلی، یافته های بسیار نگران کننده است. با این حال، ما چندین عامل قابل تغییر را شناسایی کردیم که با تعادل خوب کار و زندگی و به طور کلی تعادل کار و زندگی مرتبط بودند.

تصویر

داشتن سرگرمی‌ها، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم به طور مستقل با تعادل رضایت‌بخش کار و زندگی در تحلیل رگرسیون لجستیک مرتبط است. به نظر می رسد مهم ترین عامل قابل تغییر، مرخصی تعطیلات باشد.

دکتر براون گفت: «تقریباً به همه افراد مورد بررسی یک مرخصی استاندارد چهار هفته ای اختصاص داده شد. “در حالی که جراحان تروما در گروه تعادل خوب کار و زندگی در واقع چهار هفته مرخصی گرفتند، ،، که تعادل بین کار و زندگی ضعیف را گزارش ،د فقط سه هفته از آن اختصاص داده شده را گرفتند.”

به گفته دکتر براون، جراحان تروما باید مسئولیت شخصی بسیاری از این عوامل قابل تغییر را بر عهده بگیرند و سبک زندگی سالم‌تری را در اولویت قرار دهند. با این حال، برای عواملی مانند زمان تعطیلات، رهبران تروما می توانند به اجرای سیاست هایی کمک کنند که در درازمدت به نفع تیم های جراحی باشد. همچنین به م،ای گذراندن ساعات بیداری بیشتر در خانه است.

دکتر براون خاطرنشان کرد: «فرهنگ در سازمان ما این است که اگر کاری برای انجام دادن ندارید، سر کار نم،د». مهم این است که به خانه بروید و مراقب کارهایی باشید که به ،وان یک فرد باید انجام دهید تا ثبات خود را حفظ کنید.»

علاوه بر این، غرامت عادلانه با تعادل رضایت بخش کار و زندگی همراه بود.

دکتر براون گفت: «جراحان تروما ،وماً نیازی به دریافت دستمزد بیشتری ندارند، اما باید نسبت به کاری که انجام می دهند احساس جبران کنند.

تصویر

دکتر براون چندین محدودیت را برای مطالعه تایید کرد، از جمله نرخ پاسخ تنها 21٪. او گفت که از آنجایی که آنها پاسخ های خود گزارش شده را جمع آوری می کنند، نظرسنجی ها نیز در معرض سوگیری پاسخ هستند. بزرگترین محدودیت ناتو، در تعیین علت و معلول است.

“آیا رژیم غذایی، ورزش، انجام سرگرمی ها و مرخصی به تعادل بهتر بین کار و زندگی منجر می شود یا داشتن تعادل بین کار و زندگی به شما فرصت انجام این کارها را می دهد؟” او گفت. تنها چیزی که می تو،م بگوییم این است که بین تعادل کار و زندگی و این متغیرها رابطه وجود دارد.

دکتر براون و همکارانش قصد دارند یک تجزیه و تحلیل زیر گروهی انجام دهند تا ببینند آیا متغیرهای مرتبط با سن و ،ت با تعادل بهتر بین کار و زندگی مرتبط هستند یا خیر.

منبع: http://www.generalsurgerynews.com/In-the-News/Article/11-20/Trauma-Surgeons-Dissatisfied-by-WorkLife-Balance/61125

انجمن ها در مورد مدیریت درد در ورزشکاران نوجوان توصیه می کنند

این پزشکان، متشکل از اعضای شش انجمن بزرگ پزشکی مرتبط با ورزش، بی،ه‌های توافقی را صادر می‌کنند که به این موضوع می‌پردازد که چگونه یک پزشک تیم می‌تواند به بهترین شکل به ورزشکاران جوان تحت مراقبت خود نزدیک شده و مراقبت کند.

منبع: http://www.painmedicinenews.com/Primary-Care/Article/12-20/Associations-Advise-On-Managing-Pain-in-Adolescent-Athletes/61319